ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΥ ΒΛΑΔΙΚΑ

Eλαβα και δημοσιεύω ,πολύ ευχαρίστως την παρακάτω επιστολή του τέως δήμαρχου Νιγρίτας κ. Νίκου Βλαδίκα

Αγαπητέ Τριαντάφυλλε (το αγαπητέ με μεγάλη επιφύλαξη, γιατί είναι ίσως ουτοπικό να συμπαθείς κάποιον ανώνυμο, ακόμη και όταν τα γραφόμενα του σου προκαλούν συναισθήματα συμπάθειας)

Σχετικά με την ανωνυμία σου, προσωπικά δε με ενοχλεί, ακόμη και όταν δεν είναι <καθωσπρέπει>, γιατί ως ανώνυμος δεν μπορείς να επωφεληθείς. Με εξοργίζει η συκοφαντία και η ύβρις, όταν προέρχεται από επώνυμους, με σκοπό να επωφεληθούν πολιτικά.

Είναι προφανές ότι είσαι καλή πέννα και ότι τοποθετείσαι στον ευρύτερο χώρο της μη ορθόδοξης αριστεράς. Αυτό μάλλον δικαιολογεί το ρομαντισμό που ξεχειλίζει από τις παραινέσεις σου προς τους ασκούντες Δημόσια Διοίκηση, αλλά και την προθυμία σου να αποδεχθείς ανατρεπτικές απόψεις, αδιαφορώντας από που προέρχονται. Πρέπει βέβαια να ομολογήσουμε ότι χωρίς ρομαντισμό, η ζωή ίσως δεν έχει καμία αξία. Αυτό όμως έχει να κάνει με τις επιλογές η τις παρορμήσεις του καθενός, αν δηλαδή θα είναι περισσότερο η λιγότερο ρομαντικός στην προσωπική του ζωή. Με δεδομένο όμως ότι η πολιτική δεν είναι τίποτε άλλο από μία διαδικασία λήψης αποφάσεων, πόσο ρεαλιστικό είναι να βάζεις το ρομαντισμό στην πολιτική; Πόσο σοβαρή είναι η πολιτική που τελικά προκύπτει, όταν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων οι προσεγγίσεις δεν είναι μόνο ορθολογιστικές, αλλά και συναισθηματικές;

Από την άλλη εσείς οι της ευρύτερης αριστεράς, παρά το ότι είστε καλοί στην ιστορία, πως δεν αντιλαμβάνεστε, ότι με το να αποδέχεσθε εύκολα απόψεις για ανατροπές, ίσως παίζετε εν αγνοία σας το παιχνίδι κάποιων επιτήδειων; Γιατί ξεχνάτε που κατέληξαν και ποιοί εκμεταλλεύθηκαν τις αναζητήσεις μιας σύγχρονης αλλά δοκιμαζόμενης κοινωνίας, όπως αυτής της Γερμανίας, τη δεκαετία του 20; Γιατί ξεχνάτε ότι τα τελευταία 60 χρόνια στην Ελλάδα, πάμπολλοι μίλησαν προεκλογικά για ανατροπές, αλλά κανένας τους δεν προέβη σε ανατρεπτικές κινήσεις ως κυβερνών; Γιατί πρέπει με τη ρητορική και τα γραφόμενα μας να οργώνουμε επί μονίμου βάσεως το χωράφι των δημαγωγών και των πολιτικών απατεώνων; Και σήμερα που δικαιολογημένα η νεολαία είναι αηδιασμένη από την πολιτική, πόσο φρόνιμο είναι να πλειοδοτούμε σε ρομαντικές και ανατρεπτικές προσεγγίσεις; Αν μεν διαθέτουμε κάποια εναλλακτική πρόταση έχει καλώς, οφείλουμε να τη διατυπώσουμε και να την υπερασπιστούμε. Αν όμως πιστεύουμε ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή μας, τότε οφείλουμε με σοβαρότητα και συνέπεια να προσπαθήσουμε να το βελτιώσουμε. Και όταν μας προτείνουν ανατροπές, άτομα με απριλιανές και άλλες νοσταλγίες, καλά θα κάνουμε να χαμογελάμε και όχι να σπεύδουμε να συμφωνήσουμε.

Επειδή θεωρώ χρήσιμη την παρουσία σου στην τοπική πολιτική μας ζωή, θα χαρώ ιδιαίτερα, αν στην πορεία αποδειχθεί, ότι συμφωνούμε έστω και λίγο.

Βλαδίκας Νίκος

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.

Αγαπητέ Δήμαρχε

Θα ήθελα να σχολιάσω της εξόχως ενδιαφέρουσα επιστολή σου. Μια επιστολή που θέτει προς συζήτηση το ζήτημα της σχέσης Αριστεράς και Ρομαντισμού.

1. Ο ρομαντισμός της αριστεράς που εγώ πιστεύω , είναι απόλυτος όσο το θαύμα της μίας, αγίας και μοναδικής μας ζωής. Για να φτάσουμε στον κήπο του, απαιτείται σκληρότητα αντίστοιχη με τον τρόπο εκείνων που τον καταστρέφουν συστηματικά. Ο ρομαντισμός δεν έχει σχέση με αγγελάκια σε λευκά χολιγουντιανά σύννεφα, δεν έχει σχέση με λογοτεχνικά σάλια ή χριστιανικές γονυκλισίες. Ο ρομαντισμός είναι η πιο σοβαρή σχολή πολέμου μέσα στην καθημερινότητα. Μόνο όσοι αγωνίζονται μπορεί να μιλούν για ρομαντισμό. Μόνο αυτοί έχουν δικαίωμα.

2. Ο ρομαντισμός της αριστεράς δεν είναι εύκολο συναίσθημα, που γρήγορα έρχεται και φεύγει. Δεν είναι ενθουσιασμός που πηγάζει από τις καλές και όμορφες ημέρες. Είναι πολεμικός, γιατί εμφανίζεται μετά την καταστροφή, όταν ο άνθρωπος έχει περάσει στην περιοχή της οδύνης. Σε δύσκολους ιστορικά χρόνους εκπροσωπείται επάξια από πλάσματα που δε ζητάνε τίποτα και τα δίνουν όλα, όπως οι Διακόσιοι της Καισαριανής.

3. Σε καιρούς απρόσωπους όπως οι δικοί μας, ο ρομαντισμός χάνεται τη στιγμή της εξαγοράς, αυτή που σήμερα είναι η κυρίαρχη μορφή του θανάτου. Αν είχες αφήσει χώρο για το ρομαντισμό, θα μπορούσες ν' αποφύγεις αυτή την εξαγορά. Τώρα πια τα μάτια σου είναι αυτά που σε δικάζουν. Ο,τι βλέπεις το πρωί στον καθρέφτη αυτό είσαι.

4. Ο ρομαντισμός στα χέρια των κρατούντων; Για τίποτα δεν μπορείς να τους έχεις εμπιστοσύνη. Τον έκαναν μελό και τον πέθαναν από την πολλή γλύκα μέσα σε διαβητικό κώμα.

5. Κατεξοχήν σύμβολο του ρομαντισμού στη ζωγραφική είναι το νησί των Κυθήρων: Ένα καράβι με πανιά σε φουρτουνιασμένη θάλασσα και πάνω του οι ναύτες να δείχνουν το νησί। Ωστόσο, αυτή η τόσο χαρακτηριστική αποτύπωση του ρομαντισμού μάς έδειξε πως τα Κύθηρα δεν έχουν σχέση με τη γεωγραφία, αλλά βρίσκονται μόνο μέσα μας. Όταν δεν τα βλέπουμε, είναι επειδή εμείς έχουμε χαθεί.

6. Έπρεπε ο ρομαντικός Πιερ Πάολο Παζολίνι να γυρίσει τα Κατά Ματθαίον Πάθη για ν' ανατρέψει τη χολιγουντιανή εικόνα του Χριστού. Ο Χριστός του Πιερ Πάολο είναι κι αυτός άνθρωπος, κυρίως τη στιγμή της σταύρωσης και της πτώσης του.

7. Ο ρομαντισμός είναι πράξη. Με την πράξη αντιμετωπίζεις τον κίνδυνο, που μπορεί να σε πλησιάσει με διάφορες μορφές: Ο φίλος που σου ψιθυρίζει πως είναι καιρός να συμβιβαστείς, η θέση - που τελικά, όπως φαίνεται, δεν έχεις, και ας είσαι στο Δημόσιο - που σου φωνάζει να καταπίνεις τα πάντα για να μην τη χάσεις.

8. Άφησε το ρομαντισμό να μιλήσει. Όταν εμφανίζεται, κοιτάζει το αίμα σου και όχι το εγώ σου. Γι' αυτό το χρώμα του είναι κόκκινο