Περί βίας....

Μπράβο στους ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ!

Δεν μας έχουν συνηθίσει οι δημοσιολόγοι, ειδικά οι τηλεοπτικοί να εκφράζονται όπως ο Κανάκης απ' τους "Ράδιο Αρβύλα" που σχολίασε το επεισόδιο με τον ξυλοδαρμό του Χατζηδάκη.

ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ

Στις 15 Δεκεμβρίου, οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, με τη γενική πανελλαδική απεργία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα και με τα μαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, διαδήλωσαν ειρηνικά την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική του Μνημονίου. Την πολιτική που εκπληρώνει κάθε απαίτηση του ΣΕΒ μεγαλώνει την κοινωνική αδικία, οδηγεί τις λαϊκές τάξεις στη φτώχεια και καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό της κοινωνίας και το μέλλον της νεολαίας. Ξεχωριστή και ελπιδοφόρα η αγωνιστική συμμετοχή των νέων ανθρώπων, μαθητών, σπουδαστών, ανέργων και εργαζομένων.
Αυτή τη μεγαλειώδη κινητοποίηση φοβήθηκε η κυβέρνηση. Εφάρμοσε προκλητικά ένα σχέδιο μαζικής αστυνομικής καταστολής –ακόμα και προληπτικής– με σκοπό να διαλύσει τη μαζική εναντίον της παλλαϊκή διαμαρτυρία, να την μετατρέψει σε ασύνδετα πεδία συγκρούσεων διαδηλωτών και αστυνομίας και, με τη βοήθεια ορισμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, να την απαξιώσει.
Στην προσπάθεια αυτή η ελληνική αστυνομία χρησιμοποίησε τους γνωστούς αγνώστους. Τους ασφαλίτες δηλαδή με πολιτικά και κουκούλες. Τους ανθρώπους που οι ίδιοι κάνουν επεισόδια στις μαζικές λαϊκές συγκεντρώσεις και στην συνέχεια κάνουν συλλήψεις. Αυτοί κατά κύριο λόγο λοιπόν είναι οι γνωστοί “μπαχαλάκηδες”
Να τους χαίρεται ο υπουργός δημόσιας τάξης καιι η κυβέρνηση της οποίας τις εντολές εκτελούν.
Καμαρώστε τους σε ώρα δράσης …..

ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΧΩΡΑ, ΑΝΟΧΥΡΩΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ......

Του Στάθη*

Με την πρώτη μπαταριά τα κεφάλαια την έκαναν για το εξωτερικό. Οι εργάτες που, κατά τα άλλα, δεν έχουν πατρίδα, έμειναν εδώ - στις «πεζούλες τους», αμήχανοι, κουτσουρεμένοι, αιχμάλωτοι των δυνάμεων Κατοχής. Οι νέοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν (από) στις καφετέριες, στα ξένα, μέσα τους...

Κι ο Ρήτωρ -his master 's voice- ομιλεί και ομιλεί, φτύνει λέξεις και φτύνει στις λέξεις και ομιλεί και ομιλεί, ένας βόμβος που προσπαθεί να σκεπάσει τη βοή των επερχομένων...

Εδώ και πολλά χρόνια ζούμε στην Ελλάδα με ψέματα. Μύθους, επαναλαμβανόμενα κλισέ και στερεότυπα. Διαρκή υποδόρια προπαγάνδα. Παραμύθα.

Πολλά από τα «κατά συνθήκην ψεύδη» στον τόπο αυτόν έγιναν κοινός τόπος, καθιερώθηκαν, εξελίχθηκαν στο πιο αποτελεσματικό κι αποτρόπαιο όπλο κατά του λαού.

Ο περίφημος δημόσιος τομέας. Θεωρείται στην Ελλάδα υπερτροφικός! Ψεύδος. Αναλόγως του πληθυσμού της, η Ελλάδα έχει δημόσιο τομέα μικρότερο από της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας και πολλών άλλων χωρών.

Λέγεται ότι στην Ελλάδα το κράτος είναι σπάταλο. Ψεύδος. Τα δύο κυβερνητικά κόμματα είναι σπάταλα. Αυτά έκαναν το κράτος αντιλαϊκό και αντιπαραγωγικό. Αυτά οργάνωσαν τις ρεμούλες στα νοσοκομεία, αυτά οργίασαν με τη σπατάλη, με τις μίζες, με τις υπεξαιρέσεις, αυτά έκαναν το κράτος άσυλο ανιάτων πρασινοφρουρών και γαλάζιων τρωκτικών.

Λέγεται ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι πιο παραγωγική και, τρομάρα της, ανταγωνιστική. Ψεύδος. Υπήρξε κυρίως κρατικοδίαιτη. Πρωταθλητής στη φοροδιαφυγή. Ανίκανη να αναπτύξει την παραγωγικότητα της χώρας, μανούλα στην αρπαχτή. Υπήρξε και είναι ο κυρίως εχθρός τού επιχειρείν.

Λέγεται ότι, έξω, τα καλά Πανεπιστήμια είναι ιδιωτικά. Ψεύδος. Σε όλη την Ευρώπη να υπάρχουν το πολύ δέκα τέτοια πανεπιστήμια. Κι αυτά τρίτης εθνικής.
Όμως, ακόμα και δημόσια τα Πανεπιστήμια, πολλά απ' αυτά, εκεί στην ξένη ζητάνε δίδακτρα. Επίσης πολλά είναι συνδεδεμένα με εταιρείες. Απ' αυτήν την άποψη τα δικά μας είναι καλύτερα (αν τα απογειώναμε). Αλλά κι αυτό θέλουμε να το χαλάσουμε -διότι η ευρωλιγουρίαση μας κατάντησε να νομίζουμε για καλύτερο το χειρότερο, καθώς και να μην αξιοποιούμε τα τυχόν πλεονεκτήματά μας προς το καλύτερο.

Λέγεται ότι οι Ελληνες είναι φυγόπονοι, τεμπέληδες και -κατά τον πρωθυπουργό- «διεφθαρμένοι». Ψεύδος! Είναι από τους πιο σκληρά εργαζόμενους Ευρωπαίους. Και από τους πιο χαμηλά αμειβόμενους.

Κατηγορούνται οι Ελληνες εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα ότι είναι υψηλόμισθοι. Ψεύδος. Υψηλόμισθοι είναι οι κομματικοί εγκάθετοι, τα γκόλντεν μπόις και οι εργατοπατέρες των συντεχνιών που τα παίρνουν από δέκα μεριές. Αντιθέτως ένας καθηγητής τη βγάζει με 1.300 - 1.500 ευρώ (και τα επιδόματα μέσα) καθαρά, ένας οδηγός λεωφορείου με άλλα τόσα, ένας γιατρός του ΕΣΥ στα 40 του με λίγα παραπάνω, ενώ οι στρατιωτικοί μετράνε και το δίφραγκο.

Κάθε λίγο και λιγάκι όταν οι κυβερνήσεις προγράφουν έναν κλάδο, αμολάνε μελάνι για «μέσους όρους μισθών» επιπέδου «ρετιρέ». Και η κοινωνία «μασάει».

Όπως όμως κάθε φορά, αλλά μάλλον αργά, αποδεικνύεται ότι τέτοιους μισθούς (στο πολλαπλάσιο - και από πέντε μεριές) λαμβάνουν οι συκοφάντες - ακριβώς εκείνα τα παπαγαλάκια που κατηγορούν τους πάντες
-εργάτες, συνταξιούχους, γέροντες, πιτσιρικάδες- ότι δεν τους «αντέχει η οικονομία».

Μιλούν εναντίον του κράτους αυτοί που το απομυζούν. Μιλούν υπέρ του ανταγωνισμού τα τραστ και τα μονοπώλια. Μιλούν για σοσιαλισμό αυτοί που καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις. Μιλούν για πατρίδα αυτοί που υποθήκευσαν όχι μόνον την περιουσία της, αλλά και την ύπαρξή της. Μιλούν για εθνική ανεξαρτησία οι σμπίροι της Γκόλντμαν Σακς, οι γκαουλάιτερ της Τρόικας, οι κάπο των τραπεζών.

Και γίνονται πιστευτοί. Διότι το δηλητήριο των κλισέ και των ψευδών έχει πιάσει φλέβα από καιρό.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μικρά.

Εκείνων των ραγιάδων και των γραισκύλων (συνωστισμός ραγιάδων και γραισκύλων) που πιπίλισαν το μυαλό των απλών εναντίον του πολιτισμού τους, της παράδοσής τους, του αυτοσεβασμού τους.

Εκείνων των κομπλεξικών που οδήγησαν τους Ελληνες στα πιο βαθιά κόμπλεξ απέναντι στους Δυτικούς, στην τελική μας λοβοτομή.

Ψέματα παντού! για τα πάντα! Δημιουργική λογιστική, σκάνδαλα, ψέματα για τα ελλείμματα, το χρέος, τα δάνεια, ψέματα για τα «λεφτά που υπάρχουν», ψέματα.
Ψεύδη. Μόλις έναν μήνα πριν ο Παπανδρέου ο Ψευτοθόδωρος δεσμευόταν ότι δεν θα μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Τους αλάλιασε.

Πολύ ψέμα!

Ομως, γιατί με τόση ευκολία ψεύδονται; (με όσην άλλωστε και κλέβουν!) - ή μήπως δεν έκλεψαν με το Χρηματιστήριο, τα Ομόλογα, τη Ζήμενς και τόσα άλλα;
Διότι ανάμεσα στα κατά συνθήκην ψεύδη που κυριάρχησαν τόσον καιρό ή μάλλον κατά τη διατεταγμένη προπαγάνδα διαρκείας, εθεωρείτο ηθικολογία να απαιτεί κανείς τη σύνδεση (ή τη μη αποσύνδεση) της ηθικής απ' την πολιτική.

Κι έτσι ένα μάτσο νάνοι κι ένα κάρο χρυσοκάνθαροι λέγε - λέγε - λέγε έπεισαν το λαό πλην Λακεδαιμονίων πως η ζωή είναι ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι μας αρπάξουνε.

Τώρα ο 2οός Αιώνας καθαιρείται και οι κατακτήσεις των λαών αναιρούνται.
Ουδέποτε άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία οι λαοί είχαν τα δικαιώματα που κατέκτησαν κατά τη διάρκεια του τρομερού «Αιώνα των Ακρων». Τώρα, ως φαίνεται, οι αστοί επαναφέρουν τα πράγματα στη «θεϊκή τους τάξη» - στις κοινωνίες της καλύβης και του Παλατίου...

*Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία, 15.ΧΙΙ.2010

Η δυνατή φωνή του Λαού

Στις πρόσφατες Δημοτικές εκλογές δυναμική, για μια ακόμη φορά, ήταν η παρουσία του συμπολίτη μας γνωστού συνδικαλιστή αγρότη κ. Παπλιάκα Διογένη. Ο άνθρωπος που γκρέμισε κυριολεκτικά την Μπατζελή από τον υπουργικό θώκο, έδωσε την μάχη του στο ψηφοδέλτιο και στο πλευρό του Χάμπου Γιαμακίδη. Δεν εξελέγη…. Πολλές φορές οι δημότες δεν αναγνωρίζουν τις πραγματικές αξίες .Η αλήθεια βέβαια είναι ότι και ο Διογένης μας μπέρδεψε λίγο. Μια υποψήφιος με το ΚΚΕ ,μια με τον Βλαδίκα (Ν.Δ.) τώρα με τον Χάμπο Γιαμακίδη (ΠΑΣΟΚ-ΤΖΕΛΕΠΗ). Δεν πειράζει…. Επιστρέφει δριμύτερος στους αγώνες της αγροτιάς ,φύλακας άγγελος της γέφυρας του Στρυμόνα στην περιοχή των Ν. Κερδυλλίων. Τον χάνει η αυτοδιοίκηση τον κερδίζει η φτωχή αγροτιά . Με τη νηφάλια συμπεριφορά του την χαμηλών τόνων λειτουργία του με τη διαλεκτική του και τη δύναμη των επιχειρημάτων του ο δικός μας Διογένης θα βρεθεί και πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δίκαια του αγροτικού κόσμου.

Σε αποκλειστικότητα σήμερα σας αποκαλύπτω εικόνες της προεκλογικής του δραστηριότητας.

ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΛΗΣΤΩΝ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Σε αδίστακτη πολιτική συμμορία ληστών στην υπηρεσία των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου αναδεικνύεται η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου – του πιο μισητού πολιτικού καθάρματος που κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα. Τέτοιο μίσος εναντίον των εργαζομένων δεν είχαν δείξει ούτε οι φασίστες δικτάτορες που κατά καιρούς κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στη χώρα. Οι αλλεπάλληλοι αντεργατικοί νόμοι που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου του εξασφαλίζουν αβίαστα την πρώτη θέση στη λίστα των πιο μισητών υπηρετών του κεφαλαίου σε όλη την ελληνική ιστορία.

Πρόκειται για τόσο αχαλίνωτο αντεργατικό όργιο που ακόμη και το ΔΝΤ θεωρεί πως είναι ...δυσφήμιση για την απάνθρωπη εικόνα του παγκοσμίως να εμφανίζεται ότι ταυτίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου!!! Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί το τελευταίο διάστημα, ο γκαουλάιτερ του ΔΝΤ στην Αθήνα Πολ Τόμσεν διακηρύσσει δημοσίως, σε κάθε ομιλία του, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε ποτέ από την κυβέρνηση Παπανδρέου να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα! Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά στον κόσμο: Να βγαίνει το ΔΝΤ από ...αριστερά(!!!) σε κάποια κυβέρνηση – και μάλιστα η κυβέρνηση αυτή να είναι του λεχρίτη του... προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Είναι όντως εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έφτασε μέχρι του σημείου να δώσει το δικαίωμα στον κάθε ιδιώτη εργοδότη να μειώνει όσο θέλει (!) τους μισθούς των εργαζομένων του, με προσωρινό κατώτατο φράγμα μόνο τα 740 ευρώ μεικτά του ελάχιστου μισθού, που καθορίζει η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.

Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι η κάθε μεγάλη επιχείρηση που απασχολεί στη χώρα μας π.χ. μηχανικούς ή γιατρούς με 30 ή και περισσότερα χρόνια προϋπηρεσίας και τους αμείβει με 2.300 ή 3.000 ευρώ ή και περισσότερα, έχει το δικαίωμα από τον Γ. Παπανδρέου να τους μειώσει το μισθό και να τους ρίξει ακόμη και στα... 740 ευρώ! Εννοείται ότι η τεράστια μάζα των εργαζομένων που δουλεύει με 1.000 ή 1.500 ή 2.000 ευρώ μεικτά ταχύτατα θα βουλιάξει προς τα 740 ευρώ! Μεικτά, για να μην ξεχνιόμαστε. Στην περίπτωση του ιδιωτικού τομέα, όπως είναι ευνόητο, δεν υπάρχει ούτε καν το πρόσχημα ότι τα κέρδη από τη μείωση των μισθών πάνε στα κρατικά ταμεία και από εκεί στους ξένους τοκογλύφους που δανείζουν την κυβέρνηση. Στην περίπτωση των ιδιωτών όλα τα λεφτά που εξοικονομούνται από τη μείωση των μισθών πάνε ολόκληρα στην τσέπη του εργοδότη – και χάνονται κι από πάνω τεράστια ποσά που αντιστοιχούν στις ασφαλιστικές εισφορές των ποσών που περικόπτονται από τους μισθούς και θα πήγαιναν στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ χάνει και απευθείας το κράτος φορολογικά έσοδα εξαιτίας των μισθών που περικόπτονται και που είναι τα μόνα σίγουρα φορολογικά έσοδα, αφού κόβονται απευθείας από την πηγή χωρίς να ερωτηθούν οι εργαζόμενοι.

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με αδίστακτους υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αυτή είναι η πραγματική φύση της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο οποίος άλλωστε έχει έτοιμες τις βαλίτσες του να την κοπανήσει από την Ελλάδα μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα. Ξέρει ότι αποκλείεται να εκλεγεί για δεύτερη τετραετία και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά επικίνδυνος πολιτικά. Ξεπουλάει τα πάντα στο κεφάλαιο, στους Αμερικάνους και στην ΕΕ με την πρώτη ευκαιρία, ελπίζοντας να τον ανταμείψουν με τη θέση του ΓΓ του ΟΗΕ για τις υπηρεσίες του. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κανένας δεν έχει βάλει ακόμη θέμα στη Σοσιαλιστική Διεθνή να τον καθαιρέσουν από πρόεδρο, αφού έχει αποδειχθεί με τη διακυβέρνησή του... ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, ώστε να πάψει τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου να αποτελεί «κινητό διασυρμό» της υποτιθέμενης σοσιαλδημοκρατίας. Έχει πλάτες ο Γιωργάκης - Τσολάκογλου που αποδεικνύεται «Ντίλινγκερ του κεφαλαίου»! Δεν είναι τυχαίο φυσικά που για την εκπλήρωση της αποστολής του τον έχουν πλαισιώσει με ένα οικονομικό επιτελείο οργάνων του διεθνούς κεφαλαίου. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν υπάλληλος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι επί εφτά χρόνια. Η Παναρίτη, αυτή η παντελώς άγνωστη και εξτρεμιστικά νεοφιλελεύθερη οικονομική σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου που την τοποθέτησε βουλευτή επικρατείας χωρίς καν να γνωρίζονται(!), ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ πριν μας την φέρουν. Ο Χριστοδούλου, ο υπεύθυνος του δημόσιου χρέους, ήταν υπάλληλος της Γκόλντμαν Ζαξ. Καταλαβαίνουμε δηλαδή στα χέρια ποιών ανθρώπων βρίσκεται η ελληνική οικονομία!

Αυτοί όμως την αποστολή τους εκπληρώνουν. Εμείς θα ξυπνήσουμε να τους διώξουμε με κλωτσιές και τις πέτρες ή θα τους αφήσουμε να μας γδάρουν ζωντανούς; Αυτό είναι το ζήτημα. Τα άλλα περιττεύουν. Αυτό πρέπει να το αποδείξουμε με τη συμμετοχή μας στις απεργιακές κινητοποιήσεις όλης αυτής της εβδομάδας και πάνω από όλα στη γενική απεργία της Τετάρτης. Εκεί θα κριθεί εμπράκτως αν η οργή που αισθάνεται ο κόσμος της εργασίας θα μετατραπεί σε λάβα που κάψει την κυβέρνηση ή θα εκφυλιστεί σε κατάθλιψη αδράνειας. Ελπίζουμε, ευχόμαστε και εργαζόμαστε για να συμβεί το πρώτο. Διαφορετικά, το μέλλον μας προβλέπεται πολύ ζοφερό. Αυτοί δεν έχουν έλεος.

* Δημοσιεύτηκε στη εφημερίδα "ΠΡΙΝ" την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου

Μά κάπου σε ξέρω …κάπου σε έχω ξαναδεί …

Άγιος Βασίλης έρχεται, άρχοντες το κατέχετε,

από, από την Βισαλτία , ζησ΄ αρχό, ζήσ' αρχόντισσα κυρία.

Άγιος Βασίλης έρχεται μελαχρινός το βλέπετε

Απ΄ το απ΄το Μπαϊρακτάρη , σα να μοιά σα να μοιάζει του Τσ…ρη

Το άθλιο ψέμα ότι δανειστήκαμε για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις

Χάμπο δίπλα έχεις γίγα , που τον λένε Στέργιο Ρήγα

Μία από τις υποψηφιότητες που ξεχώρισε στις πρόσφατες εκλογές είναι αυτή του γνωστού συμπατριώτη μας , επιφανούς αθλητικού και κοινωνικού παράγοντα κ. Στέργιου Ρήγα. Με σοβαρότητα ,ήθος, ευφράδεια λόγου και επιχειρήματα έδωσε την εκλογική μάχη στο πλευρό του αρχηγού του , Χάμπου. Δυστυχώς το εκλογικό σώμα δεν τον τίμησε. Δεν πειράζει . Αυτοί θα χάσουν. Μπορεί η πολιτική ,επί του παρόντος να έχασε ένα ελπιδοφόρο στέλεχος , ο συμπαθής όμως κλάδος των πρακτόρων ΠΡΟΠΟ , ξανακέρδισε ένα δυναμικό παράγοντα.

Παρακάτω δημοσιεύω ορισμένα στιγμιότυπα της προεκλογικής εκστρατείας του κ. Ρήγα

Αγγελική χορωδία

Δεν θα την πάρουνε ποτέ
αυτή τη δημαρχία ,
εδώ πολύ μας βόλεψε
δεν δίνουμε τ ΄ αρχεία

Τον δήμο τον Βισαλτινό
τον έχουμε καμάρι,
δε θα πατήσει χωρικός ,
μπακάλης δε θα πάρει..

Για αυτή την εξουσία μας,
Για τούτο το κορίτσι
Δήμο δεν παίρνει χωρικός
από το Δημητρίτσι .

Αχ βρε παλιοπαντοπώλη

τι τραβά για σε η πόλη

τι τραβά για σε η πόλη......

«Το γάρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη».

Μόνο ως προϊόν πολιτικής παραφροσύνης, μπορεί να εκληφθεί αυτή η παραπάνω παρέμβαση του κ. Χύτα. Για τον οποίο πίστευα ότι είναι ένας άνθρωπος πολιτικά και ιδεολογικά συγκροτημένος ένας άνθρωπος με αρχές και με προφανείς δυνατότητες ανάλυσης και αξιολόγησης του εκλογικού αποτελέσματος .

Η συμπεριφορά του σήμερα απογοητεύει . Και αναφέρομαι σε αυτόν γιατί εκτιμώ ότι έχει ειδικό πολιτικό βάρος. Η στάση του, όπως και ή στάση της κ. Μήκα αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγήν ηγετών που κρύβονται, λιποτακτούν , που αυτομολούν από τις προσωπικές τους ευθύνες αντί να τις αναλάβουν με θάρρος και παρρησία, αλλάζοντας ταυτόχρονα μια αδιέξοδη ,αυτάρεσκη, αλαζονική και υπερφίαλη τακτική.

Δυστυχώς «έξις δευτέρα φύσις.

Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι η τακτική αυτή , δηλαδή το μπαράζ δημοσιεύσεων ανακοινώσεων και τηλεοπτικών εμφανίσεων ανθρώπων της παράταξης της κ. Μήκα , με μια συγκεκριμένη επιχειρηματολογία , αναδεικνύει με διαυγή και ανάγλυφο τρόπο τα αίτια της ήττας τους στις επαναληπτικές εκλογές. Γι΄ αυτό έχασαν , γι ΄ αυτό που είναι γι΄ αυτό που βάζουν προς τα έξω μετά την ήττα τους.

Αντιλαμβάνομαι ότι είναι οδυνηρό. Γιατί έχασαν από ένα άνθρωπο και μια παράταξη που όπως και αν τους μετρήσεις πολιτικά δεν είναι καλύτεροί τους.

Είναι προφανές ότι η εκλογή του κ. Καλαϊτζή δεν οφείλεται σε κάποια ανομολόγητη συνωμοσία. Ουδείς συνέπραξε μέτωπο. Ελάχιστους θα μπορούσαν να πείσουν οι κ. Βλαδίκας και Γιαμακίδης για την αναγκαιότητα υπερψήφισης του κ. Καλαϊτζή. Δεν φταίνε αόρατοι εχθροί. Να κοιταχτούν στον καθρέπτη τους και θα αντικρίσουν τους υπαίτιους της ήττας τους. Οι λόγοι της αποτυχίας τους είναι ξεκάθαροι αλλά ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει να τους δουν.

ΓΙΑΤΙ:

• Οι πολίτες τουλάχιστον στο επίπεδο του Δήμου Νιγρίτας ,δεν ψήφισαν Καλαϊτζή αλλά καταψήφισαν την απερχόμενη Δήμαρχο.
• Είπαν πολλά και έκαναν ελάχιστα. Μια από τα ίδια των τελευταίων ετών
• Η αλαζονεία η έλλειψη σεβασμού προς τους δημότες ,η αυταρχική συμπεριφορά της απερχόμενης περίσσεψαν.
• Μετέτρεψαν την λειτουργία του δήμου σε θέατρο του παραλόγου. Με συνεχείς εντάσεις με απαξιωτικές συμπεριφορές προς συνεργάτες και συχνά με ύβρεις. Με θεσμικές εκτροπές. Άτομα του στενού οικογενειακού τους περιβάλλοντος αναρμοδίως και αδιάκριτα είχαν λόγο στην διοίκηση του Δήμου
• Η διγλωσσία και η πολιτική υποκρισία αποτελούσαν στοιχεία της ημερήσιας δημοτικής διάταξης. Και με τη Ν.Δ. και λίγο με το Π.Α.ΣΟ.Κ. ( με τη στελεχάρα δίπλα που είναι αγωνιστής, μέλος του σπλαχνικού κινήματος από το 92) και εσχάτως με την Ντόρα. Άντε και λίγο με την Αριστερά
• Γιατί με στόμφο διακήρυτταν ότι είναι αδέσμευτοι και φέρνουν το νέο στην τοπική πολιτική σκηνή, ενώ στο παρασκήνιο συνομιλούσαν και συμφωνούσαν ,με ότι πιο συντηρητικό υπάρχει στην Τ.Α. της περιοχής μας ,με τον Γκαντίδη και τον Βασιλούδη δηλαδή। Κύριος οίδε με ποια ανταλλάγματα.
  

Οι πολίτες τελικά ήξεραν κ. Χύτα και μην τους υποτιμάτε καθόλου. Γι΄αυτό εδώ και καιρό μακάριζαν τον υποψήφιο που ενδεχομένως θα αντιμετώπιζε την κ. Μήκα σε επαναληπτική εκλογή. Δικαιώθηκαν…

Ο Δημοτικός Σύμβουλος Νιγρίτας Δημήτρης Χύτας για τις εκλογές

Αγαπητοί συνδημότες
Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε να με αναδείξετε πρώτο σε σταυρούς προτίμησης δημοτικό σύμβουλο του Νέου Δήμου Βισαλτίας.
Η τιμή για εμένα είναι μεγάλη. Στη μέχρι τώρα πορεία μου στην αυτοδιοίκηση είτε ως νομαρχιακός σύμβουλος είτε ως δημοτικός, είτε ως πρόεδρος του ΤΟΕΒ, έχω μάθει να αγωνίζομαι για το καλό του τόπου μας και αυτό θα κάνω και τώρα από τη θέση του Δημοτικού συμβούλου της αντιπολίτευσης. Όσοι θα ήθελαν να με δουν να αποσύρομαι, λυπάμαι που θα τους δυσαρεστήσω. Η ετυμηγορία και επιλογή των συμπολιτών μας είναι σεβαστή. Είμαι περήφανος για τον δίκαιο και έντιμο αγώνα που κάναμε. Το μέτωπο που διαμόρφωσαν εναντίον μας την δεύτερη Κυριακή ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος κ. Καλαϊτζής και οι συνυποψήφιοι μας στον πρώτο γύρο που κατέλαβαν την Τρίτη και τέταρτη θέση αντίστοιχα, επικράτησε βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος σε ετερόκλητες συμμαχίες στήριξης και προεκλογικές πολιτικές συμφωνίες. Ποτέ άλλοτε τέτοιο μέτωπο δεν τροφοδοτήθηκε με τόσο μίσος χωρίς καν, ίχνος πολιτικής άποψης. Ποιοι ξεβολεύτηκαν άραγε ώστε να τρέφουν τέτοιο ρεβανσισμό πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της μικρής μας κοινωνίας; Τίποτε όμως δεν μένει κρυφό και πολύ σύντομα όλα θα δουν το φως του ήλιου.
Οι συμπολίτες μας λύγισαν υπό το βάρος των πιέσεων, των υποσχέσεων ,του ταξίματος και του ψεύτικου ρουσφετιού και με δεδομένη την δεινή σημερινή οικονομική κατάσταση που έχει γονατίσει την κοινωνία μας, υπέκυψαν στις σειρήνες της υποσχεσιολογίας.
Μένει λοιπόν στον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο να υλοποιήσει όλες αυτές τις υποσχέσεις, θα είμαστε εκεί για να το δούμε. Σε όλη μου την πορεία στα κοινά δεν αξίωσα ούτε μια στιγμή την επαγγελματική μου αποκατάσταση, δόξα το θεό φρόντισα μέσα από σκληρή επαγγελματική δουλειά να μην έχω ποτέ τέτοια ανάγκη, προσπάθησα να προσφέρω με ανιδιοτέλεια και να συμβάλλω σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής για τους συνδημότες μας, γι’ αυτό με λυπεί το γεγονός ότι είδα ανθρώπους στην ηλικία μου να σύρονται γονυπετής, προσφέροντας γη και ύδωρ σε πολιτικούς αντιπάλους, ευτελίζοντας θεσμούς και αξίες, προκειμένου να σώσουν αποτυχημένες επαγγελματικές σταδιοδρομίες. Είναι πραγματικά θλιβερό το θέαμα των ακρωτηριασμένων συνειδήσεων που πριν λίγο καιρό φωνασκούσαν για πολιτευτάδες που μας πλήγωσαν και πρέπει να φύγουν από την κεντρική αυτοδιοικητική σκηνή και απηύθυναν έκκληση σε νέα παιδιά να ασχοληθούν με τα κοινά. Διερωτώμαι τέτοια παραδείγματα θέλουν να τους παρουσιάσουν, τέτοιο ήθος θέλουν να τους κληροδοτήσουν;
Σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο είδαμε κόμματα να θέτουν επικεφαλής στα αυτοδιοικητικά, ανθρώπους που αμφιβάλλω για το εάν γνωρίζουν έστω και ένα από τα άρθρα του νόμου Καλλικράτης, ας είναι.
Ακούστηκαν πολλά, επαγγελματικά ανεπαρκείς και δειλοί τυχοδιώκτες της πολιτικής που δεν έχουν καν το ανάστημα να λέγονται αντίπαλοι μας, μας κατηγόρησαν δημοσίως και με ανέξοδο τρόπο μέχρι και για παράγκα και λόμπυ, τα ακούσαμε και αυτά. Με κατηγόρησαν άδικα και ψευδώς αλλεπάλληλες φορές, λασπολογώντας, δίχως ποτέ να πέσω στο επίπεδο τους και να απαντήσω και το έκανα γιατί σέβομαι την αρχηγό του συνδυασμού μας και την ειλικρίνεια και το σθένος που την διακρίνει, είναι τιμή για εμένα που στάθηκα δίπλα της και έδωσα τη δική μου μάχη μαζί της. Διότι αποδείχτηκε ότι είναι περισσότερο παλικάρι από πολλούς άλλους που από συνήθεια φορούν παντελόνια.
Μας κατηγόρησαν για αδιαφάνεια, ποιοι;
Ο μοναδικός συνδυασμός που προεκλογικά είχε αναρτήσει και δημοσιοποιήσει, εισφορές, υποψηφίους και δαπάνες ήταν η Δημοτική Ανανεωτική Κίνηση, αν μπορούν ας το διαψεύσουν.
Θέλω να στείλω ένα μήνυμα σ’ αυτούς τους μικρούς νυκτόβιους ασπάλακες των παρασκηνίων που προσπαθούν να χειραγωγούν και να καθοδηγούν ανθρώπους και συνειδήσεις, μας έχουν πλέον απέναντί τους. Όσοι αποτυχόντες οραματίστηκαν ή ορέχτηκαν ότι στο Νέο Δήμο πρόκειται να γίνει πάρτι έτσι όπως αυτοί το νομίζουν και το εννοούν πλανήθηκαν, για αυτό ας το βγάλουν από το φτωχό μυαλό τους.
Αυτοί που έφεραν τον δήμο Νιγρίτας σε μαρασμό και παρακμή και αποβλήθηκαν λόγω πολιτικής ανεπάρκειας, επιστρέφουν σήμερα σαν χαμαιλέοντες μέσα από άλλα σχήματα, ενώ εκείνοι που δούλεψαν σκληρά, άσκησαν χρηστή διοίκηση και πάλεψαν με όραμα να καταστήσουν και πάλι το δήμο μας αξιόπιστο και λειτουργικό, να τον φέρουν πάλι στο προσκήνιο της πολιτικής και των εξελίξεων, αποχωρούν με περηφάνια και ψηλά το κεφάλι.
Άλλοι πάλι αφού πειραματίστηκαν στους δικούς τους δήμους και στο τέλος έβαλαν τους συνδημότες τους να πληρώσουν για τις επιπτώσεις των πειραμάτων τους, επιστρέφουν και αυτοί, ως νεκραναστημένοι φωστήρες και ζητούν μια δεύτερη ευκαιρία, για ποιόν όμως για τον τόπο ή για τον εαυτό τους.
Ο λαός είναι σίγουρα σοφός δεν είναι όμως άμοιρος ευθυνών και κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να πληρώνουμε το τίμημα των επιλογών μας. Εύχομαι στο μέλλον να μην προβάλλει κανείς την στείρα κριτική ως άλλοθι των επιλογών του και όλοι να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεων τους.
Αγαπητοί συμπολίτες σας εύχομαι καλή τύχη.

Δημήτριος Χύτας
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Νιγρίτας

ΤΑ ΠΕΝΑΛΤΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΚΑΣ

Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια.

Ποιος τη ζωή μου

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ' έχουν πιάσει μες στα δίχτυα

Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά
ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;

Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά
στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά
που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη

BAS PEHLIVANS

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Αχός βαρύς ακούγεται πολλά ντουφέκια πέφτουν

Μιχάλης κάνει πόλεμο με φίλους και συντρόφους

Μήνα σε γάμο ρίχνονται; Μήνα σε χαροκόπι;

Ουδέ σε γάμο ρίχνονται, ουδέ σε χαροκόπι.

Το Δημητρίτσι πλάκωσε στην κεντρική πλατεία.

Αγγελική συμμάζεψτον θα γίνουμε ρεζίλι

με τον ψηλό τον Τσερπισνό γελούν εχθροί και φίλοι

Το Τζίτζος κι αν προσκύνησε κι αν χάλασε η Νιγρίτα

Γαδράς από τους χωρικούς δεν δέχεται την ήττα

Δαυλί στο χέρι άρπαξε Μπάτζιο και Χύτα κράζει:

Μπακάλη σκλάβος δεν μπορώ, φίλοι μαζί μου ελάτε

Και τα φουσέκια ανάψανε κι όλοι φωτιά γενήκαν

Χαλαρώστε παιδιά

κι άλλοι έχασαν αλλά δεν έκαναν έτσι.

Έδωσαν και συγχαρητήρια στο νέο Δήμαρχο.

Εσείς το κάνατε?

ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΧΑΜΕ ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟ

Αλλά πάλι αν ισχύουν οι θεωρίες συνωμοσίας, να υποθέσουμε ότι

κάτι ανάλογο έγινε και το 2006, με τους πρωταγωνιστές βέβαια σε

διαφορετικό ρόλο?

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΒΙΣΑΛΤΙΑ

Κυριακή γιορτή και σχόλη

Ψήφισαν τον παντοπώλη

Στα χωριά μα και στον κάμπο

τον μαυρίσανε τον Χάμπο

Κυριακή πως με πληγώνει

φούμο και στην Αντιγόνη

Δεν μπορώ παραμιλάω

ψήφο δώσανε στην ΠΑΟ

Κυριακή 7 Νοέμβρη

τόξερα κακό θα σ΄ εύρει

Νίκο φτάσαμε στα άκρα

μαύρισαν και την φαλάκρα

Στο χαμό στην παραζάλη

Δήμαρχο βγάλαν μπακάλη

Ωωωω!!!! θεέ μου είναι τρέλα

Ράσα βάλαν στην Αγγέλα...

Περί σοβαρότητος

Ο Παπακωνσταντίνου είναι εμβληματική φυσιογνωμία της κυβερνήσεως Παπανδρέου.
Κέρδισε «με το καλημέρα» τη συμπάθεια του κόσμου, επειδή εμφανίζεται αίρων τον σταυρό του μαρτυρίου. Προσπαθεί να βγάλει την Ελλάδα από τη δυσχερή θέση στην οποία βρέθηκε, έλεγε (και στις δημοσκοπήσεις) η κοινή γνώμη, δίνοντας πόντους στον ευειδή και χαμηλών τόνων πρώην εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, δεν ήταν και τόσο δύσκολο για τον κ. Παπακωνσταντίνου να επιβάλει την εικόνα του άξιου, ήρεμου και αποτελεσματικού στελέχους που εχθρεύεται τον λαϊκισμό. Η σχέση του με τα μήντια είχε εξασφαλίσει και ασυλία, και το τεχνούργημα ενός συμπαθούς πορτρέτου... Κι άντε να βρει ένας «απλός άνθρωπος» γιατί τα περισσότερα μήντια αποθέωναν τον Παπακωνσταντίνου και είχαν βάλει σημάδι τη Λούκα Κατσέλη। Μερικά πράγματα παραμένουν αξεδιάλυτα μυστήρια - τουλάχιστον για τον κόσμο που δεν συμφύρεται με πολιτικούς και δημοσιογράφους, ώστε να μαθαίνει υπόγειες κόντρες και ιδεολογικές αντιθέσεις... Τέλος πάντων, το δεξί χέρι του πρωθυπουργού έγινε υπουργός στο κρισιμότερο πόστο। Και, άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του, «έδωσε» στις εφημερίδες ένα θέμα από αυτά στα οποία αρέσκεται ο Τύπος - πιασάρικο και αρκούντως κίτρινο। Τάχα μου, ο κ। Παπακωνσταντίνου βρήκε άδειο το γραφείο του στο Υπουργείο। Κι ότι ο Παπαθανασίου, ο τέως, είχε πάρει ακόμη και το λάπτοπ... Ανοησίες και κιτρινιά του αισχίστου είδους। Ο Παπαθανασίου έδωσε πληρωμένη απάντηση και το θέμα ξεχάστηκε। Γιατί δεν υπήρχε κανένα θέμα। Ομως, ουδείς ασχολήθηκε,με τη λαϊκίστικη απρέπεια του χαμηλότονου Παπακωνσταντίνου. Τα μήντια είχαν αλλού το μυαλό τους... Περνούσε ο καιρός και ο χαλκέντερος υπουργός κέρδιζε πόντους και συμπάθεια. Ηταν το ανάχωμα στις επιθέσεις εναντίον της χώρας μας. Βεβαίως, μέτρα δεν έλεγε να πάρει, και οι κενές θέσεις σε κρίσιμα πόστα (γραμματείς στα οικονομικά υπουργεία, επικεφαλής οικονομικών οργανισμών κτλ) δεν είχαν πληρωθεί. Αντ' αυτών, είχαμε μια βαρύγδουπη εξαγγελία για το... «Κίνημα των αποδείξεων». Ο καιρός έδειξε ότι επρόκειτο για μια εξαγγελία του ποδαριού, η οποία δεν είχε μελετηθεί. Ομως, ο ακατάβλητος Παπακωνσταντίνου συνέχιζε απτόητος τις δηλώσεις και τις εξαγγελίες. Μίλησε για φορολόγηση των καταθέσεων. Και άρχισαν να βγαίνουν σωρηδόν κεφάλαια στο εξωτερικό! Αλλά φορολογικό νομοσχέδιο δεν είχε εισέτι ετοιμαστεί... Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα χαροπάλευε πνιγμένη στα spread, και τότε «ξαναχτύπησε» ο Παπακωνσταντίνου με την «κινέζικη γκάφα» του. Γκάφα ολκής, που στοίχισε κάποια δισ. στη χώρα, όπως εξάλλου και όλη αυτή η τετράμηνη αβελτηρία... Ομως, ο ρέκτης υπουργός είχε κι άλλες γκάφες στο συρτάρι του. Μίλησε για προσπάθειες ν' αλλάξει ρότα ο Τιτανικός! Του οποίου όλοι γνωρίζουν την κατάληξη... Το πρόσφατο κατόρθωμα του Παπακωνσταντίνου ήταν η Εξεταστική Επιτροπή. Ο ίδιος υπερθεμάτισε μιλώντας για ποινικές ευθύνες και φυλακή (τάχα μου, του τα λένε στις Βρυξέλλες). Αθλια αποπροσανατολιστική πρόταση, την οποία υιοθέτησε ασμένως και ο πρωθυπουργός, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου... Η τελευταία έμπνευση του κ. Παπακωνσταντίνου ήταν η... προτίμησή του στο ΔΝΤ! Του απάντησε χθες ο Βενιζέλος, αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Ο άνθρωπος αυτός, με τόσες γκάφες και ατυχείς χειρισμούς σε τόσο λίγους μήνες, διαχειρίζεται τις οικονομικές τύχες της χώρας! Και ποζάρει ακόμη ως σοβαρός και υπεύθυνος, αυτός, ο κατ' εξοχήν λαϊκιστής

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Η αριστερά και οι παλιές αρρώστιες της....

Στον πιστό αναγνώστη μου , πάροχο πιστοποιητικών αριστεροφροσύνης

Κόκκινε Γαρύφαλλε

Στη μυθολογία της αριστεράς υπάρχουν βασιλόπουλα, δράκοι, καλοί άρχοντες, κακοί σφετεριστές, Κοκκινοσκουφίτσες και Κοντορεβιθούληδες. Συνήθως οι καλοί του παραμυθιού είναι οι «δικοί μας», οι οποίοι πολεμούν τον δράκο, αντιστέκονται στους κακούς και τολμούν να σηκώσουν ανάστημα στις αδικίες και στους άδικους. Κακοί είναι οι άλλοι, αν και πρέπει να πούμε ότι στη σύγχρονη εκδοχή της η μυθολογία κάνει κάποιες παραχωρήσεις: οι άλλοι, αλλά όχι και όλοι οι άλλοι.
Η μυθολογία αυτή στηρίζει μεταξύ άλλων και το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της ιστορικής παράταξης. Ένα ηθικό πλεονέκτημα που έχει λιγότερο να κάνει με την πολιτική επιδίωξη μια δικαιότερης κοινωνίας, η στράτευση στην οποία έχει ασφαλώς την ηθική της διάσταση, και περισσότερο με μια μονόπλευρη αφήγηση του χτες και ολίγον του σήμερα. Οι νεκροί, οι ήρωες, οι μάχες, οι φυλακές και οι εξορίες, η αφοσίωση και η ανιδιοτέλεια, όλα συγκροτούν ένα συγκινησιακό πεδίο το οποίο ασκεί τον πολιτικό μαγνητισμό του σε παλιούς και νέους. Ένα πολιτικό και ηθικό κεφάλαιο που ακόμα και σήμερα αποδίδει. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα έχει οργανωθεί και αξιοποιείται συνειδητά και ανιστόρητα σαν κανονική τράπεζα όπου το κατατεθειμένο παρελθόν εκβιάζεται να αποδώσει κέρδη στο παρόν…
Η αλήθεια είναι ότι η ηθική του σκοπού (όλη η εξουσία στους ξεβράκωτους) αλλά και η ηθική του καθημερινού αγώνα για την υπεράσπιση των κολασμένων της γης έδωσε -κι αυτό δεν μπορεί να το παραγράψει κανείς- στο κομμουνιστικό κίνημα, κύρια δύναμη της αριστεράς στη χώρα μας τον περασμένο αιώνα, μοναδικά χαρακτηριστικά ανιδιοτέλειας και αυτοθυσίας, που η ιστορία έμελλε δυστυχώς να στραγγίξει μέχρι τελευταίας σταγόνας αίματος. Δεν υπάρχει προηγούμενο που η πίστη στην ηθική του σκοπού να ξεπερνάει σε προσωπικό επίπεδο και σε τόσο μαζική κλίμακα τον φόβο του θανάτου, των βασανιστηρίων, της φυλακής, του διωγμού. Οι πρώτοι Χριστιανοί ίσως, που κι αυτοί όμως, όπως είπε ο Νίκος Μπελογιάννης στην απολογία του, θυσιάζονταν πιστεύοντας σε μια δεύτερη αιώνια ζωή, σε αντίθεση με τους κομμουνιστές που έδιναν τη μια και μοναδική ζωή τους.
Εντούτοις και δυστυχώς: Ούτε η ηθική του σκοπού, ούτε η πρωτοφανής αποφασιστικότητα, ούτε οι στρατιές των μαρτύρων, δεν οδήγησαν στη νίκη. Η αριστερά παραμένει μια πολιτική δύναμη με επιρροή εντελώς δυσανάλογη με το κόστος αίματος και αφοσίωσης που έχει καταβάλει. Για να αποδειχτεί ότι δεν είναι αρκετό να πιστεύει και να θυσιάζεται κανείς. Στην πολιτική χρειάζεται και σωστή πολιτική.
Εντούτοις και δυστυχώς επίσης: Τα υπόγεια του τελικού σκοπού, της οργανωμένης αφοσίωσης, της ηθικής επιδίωξης για μια πιο δίκαιη κοινωνία, είναι γεμάτα σκελετούς ανθρώπων και ιδεών. Πώς και γιατί ιδέες, άνθρωποι, προθέσεις, τσαλαπατήθηκαν εν ονόματι ενός ηθικού σκοπού, που γέννησε κανόνες και φύλακες της ηθικής του καθαρότητας, είναι λίγο - πολύ γνωστό, αν και παίρνει πολλή συζήτηση ακόμα. Συνέβη πάντως. Δεν τα κατάφερε η αριστερά και στα του οίκου της τόσο καλά όσο η μυθολογία της υποστηρίζει και δεν είναι ανάγκη να προσφεύγει κανείς στον Μανόλη Αναγνωστάκη ή στην Έλλη Παπά για να το διαπιστώσει.
Πιθανόν όλα αυτά να έχουν τη σημασία τους ακόμα και σήμερα, που ορισμένοι υποθέτουν ότι καθαρίζουν με τους παλιούς σκελετούς φορτώνοντάς τους ωραία-ωραία στους παλιούς γενικώς, ή στο ΚΚΕ, ή σε όσους προέρχονται από αυτό, ή στο κακό το ριζικό μας. Οι παλιοί λογαριασμοί δεν πληρώνονται δυστυχώς όσο εύκολα φαντάζονται. Να θυμίσουμε τους Λαμπράκηδες, τη γενιά του Πολυτεχνείου, τους Κνίτες, τους Ρηγάδες και πώς έφαγαν τα μούτρα τους, με τις καλύτερες προθέσεις, μέσα και απέναντι σε μηχανισμούς, εδραιωμένα κομματικά καθεστώτα, διασπάσεις, διασυρμούς και φραξιονισμούς;
Τίποτα βέβαια δεν πάει χαμένο. Όλες οι μικρές και μεγάλες μάχες για να απαλλαγεί η αριστερά από παλιές αρρώστιες και να βάλει περισσότερο οξυγόνο στα δωμάτιά της δεν πήγαν στον βρόντο. Αν άντεχε κάπως περισσότερο την αλήθεια στη θέση της μυθολογίας της μάλιστα, όλοι θα μπορούσαν να είναι πιο αισιόδοξοι. Όπως και αν είχε λείψει, ξεριζωθεί, εξαφανιστεί, τελείως και ολοκληρωτικά και τελεσίδικα μια τουλάχιστον αρρώστια που περνάει από γενιά σε γενιά: η εμπάθεια, η συκοφάντηση, η καταρράκωση, η καταδίκη, η γελοιοποίηση και τελικώς η ηθική απαξίωση ανθρώπων που έτυχε να βρίσκονται απέναντι στον ίδιο χώρο…

Το θράσος περισσεύει…….

Διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα στον τοπικό τύπο την ανοιχτή επιστολή του κ. Νίκου Βλαδίκα (τ. Δήμαρχου) προς την κ. Μήκα Αγγελική Δήμαρχο Νιγρίτας. Στην επιστολή διατυπώνονταν ορισμένα ερωτήματα αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας της Δ.Ε.Υ.Α. Νιγρίτας και προβάλλονταν ενστάσεις που αφορούσαν σε ζητήματα οικονομικής διαχείρισης. Περίμενα να ακούσω με ενδιαφέρον την απάντηση, της κατά τα άλλα άκρως επικοινωνιακής, κ. Μήκα. Αντ΄αυτής διάβασα σε μεγάλη καταχώρηση σε 2 τοπικές εφημερίδες την « πρωτότυπη φράση»
Το θράσος περισσεύει….
Επειδή τα γραμματάκια μου δεν είναι πολλά και σίγουρα δεν διαθέτω τα άπειρα πτυχία της Δημάρχου, οφείλω να πω ότι δεν καταλαβαίνω……
Τίνος το θράσος περισσεύει και για ποιο λόγο;
Υπάρχει τελικά ή δεν υπάρχει πρόβλημα έστω τυπικής νομιμότητας στον τρόπο λειτουργίας της Δ.Ε.Υ.Α. Νιγρίτας;
Δικαιούνται οι πολίτες –δημότες να γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει εν προκειμένω ή ο δημόσιος διάλογος θα γίνεται με υπονοούμενα γνωστά μόνο στους πρωταγωνιστές του..
Η εμπειρία έχει δείξει στον δήμο αυτό ότι η απόσταση από τα δημαρχείο μέχρι την αίθουσα συνεδριάσεων της ολομέλειας του ελεγκτικού συνεδρίου και τις αίθουσες των ποινικών δικαστηρίων δεν είναι μεγάλη. Κανείς εκ των σημερινών αρχόντων δεν διδάσκεται από την εμπειρία αυτή ;

Και κάτι τελευταίο. Με αυτό το πολιτικό προσωπικό που διαθέτει σήμερα ο Δήμος Νιγρίτας , εκτός συνταρακτικού απρόοπτου, ο Δήμαρχος του νέου διευρυμένου δήμου( που θα προκύψει από την εφαρμογή του Καλλικράτη) δεν θα είναι από την περιοχή μας. Γιατί αν πρόκειται να βιώσουμε συμπεριφορές ανάλογες αυτών των τελευταίων χρόνων καλώς δεν θα είναι……….

ούτε αλλάζουνε ούτε βουλιάζουνε οι γαλλικές φρεγάτες ...

Το δίλημμα «βούτυρο ή κανόνια» ήταν πάντα ένα ατυχές δίλημμα। Είναι για όλους προφανές ότι για να έχεις βούτυρο πρέπει να διαθέτεις κανόνια...........Προφανές για όλους, όχι απαραιτήτως και για τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις! Αίτινες υπήρξαν όλες βούτυρο στα κανόνια των άλλων - Αγγλων, Γάλλων, Γερμανών, Αμερικανών, Ρώσων· από όλους αγοράζουμε κανόνια και σε όλους χρωστάμε για βούτυρο. Οσο για το ΔΝΤ δεν συνιστά πλέον απειλή! Το κάλεσε ο ίδιος ο Γιωργάκης...
Την «ψυχολογική στήριξη» της Ευρώπης ζήτησε ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου - να δεις που στο τέλος θα μας πάνε και στον γιατρό, στον ψυχίατρο δηλαδή, διότι στην «εντατική» μάς είχε πάει από μόνος του ο γιος του Ανδρέα, όταν διαπίστωνε ότι «η χώρα είναι σε κώμα», ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, μέσα απ' τον οποίον ξεμπούκαραν και μας την έπεσαν χρηματιστές και κερδοσκόποι, τοκογλύφοι και τράπεζες, οίκοι αξιολόγησης και πάσης φύσεως ωμοφάγοι τε και πτωματοφάγοι...
Ομως είναι πράγματι η Ελλάδα ένα μέλλον πτώμα σε κώμα; είναι ήδη χρεωκοπημένηή πέπρωται να χρεωκοπήσει οσονούπω; είναι η Ελλάδα ο αδύνατος κρίκος της Ευρωζώνης; χειρότερο απ' τα «pigs»;

Μάλλον όχι!
Όπως γράφει χθες στο «Εθνος» ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Γιώργος Δελαστίκ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ. Πολύ κοντά δηλαδή στον μέσον όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που είναι 175%!
Αν δούμε το συνολικό χρέος (το σύνολο δηλαδή του ποσού που έχουν δανεισθεί κράτος, επιχειρήσεις και ιδιώτες) θα δούμε ότι η Ολλανδία χρωστάει το 234% του ΑΕΠ της (εν σχέσει με το 175% της Ψωροκώσταινας), η Ιρλανδία το 222%, το Βέλγιο το 219%, η Ισπανία το 207%, η Ιταλία το 197% και ούτω καθ' εξής!
Αν μάλιστα απ' το συνολικό χρέος εξετάσουμε το εξωτερικό μέρος (αυτά δηλαδή που κάθε χώρα χρωστάει στους ξένους κι όχι και σε δικές της τράπεζες), η Ιρλανδία χρωστάει τους ξένους το 414% του ΑΕΠ της, η Πορτογαλία το 130%, ενώ η Ελλάδα το 89%! (Τα στοιχεία απ' την «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε».)
Οσο για το έλλειμμα, για να μη σας παραθέσουμε πολλούς αριθμούς ας περιοριστούμε στην Ευρωζώνη με 6,6% για το 2010, στις ΗΠΑ με 10% και στην Ιαπωνία με 10,2% επίσης για το 2010. Ουδεμία απ' αυτές τις χώρες βρίσκεται σε κώμα! Ουδεμίας ο πρωθυπουργός ή πρόεδρος έχει καλέσει Γραφείο Κηδειών να τη θάψει. Μάλιστα προληπτικώς.
Στο ίδιο πνεύμα με δημοσίευμά τους και οι «New York Times» (όπως θα διαπιστώσετε στο ένθετό τού στην «Κ.Ε.» στις 14 Φεβρουαρίου) όταν συμπεραίνουν ότι: «Η αναλογία του δημοσίου χρέους ως προς το ΑΕΠ στην Ελλάδα δεν είναι υψηλότερη από εκείνη της Γερμανίας»!
Γιατί λοιπόν ο δικός μας, ο Γιωργάκης βγήκε σαν τον χότζα στο τζαμί κι άρχισε να σκούζει: ακούσατε - ακούσατε Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και Ρουμάνοι, η Ελλάδα όπου να 'ναι τα τεζάρει! - γιατί;
Άσχετος ήταν, βλαξ, βουδούπας, ή βαλτός;
Δεν γνωρίζω τι απ' τα τρία, αλλά και τα τρία είναι χρήσιμα σε εκείνους που, κάνοντας αρχή με την ιδεολογική τρομοκρατία, θέλουν να επιβάλλουν στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία πρώτα, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία ύστερα -σε όλη την Ένωση εν τέλει, ένα καθεστώς ζόφου, έναν εργασιακό «μεσαίωνα» που θα κρατήσει τους λαούς σκλάβους κι ακόμα πιο αποξενωμένους από τα κέντρα της εξουσίας. Προς τούτο πέντε είναι οι Ιππότες της Αποκαλύψεως, και οι πέντε ήδη καλπάζουν πάνω απ' τα κεφάλια των Ελλήνων: α) Οι περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις, β) η αύξηση της φορολόγησης των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης, γ) η κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών κεκτημένων, δ) η εξάρθρωση, διά της κυρίαρχης προπαγάνδας κάθε κοινωνικής αλληλεγγύης, ε) η χειραγώγηση των πολιτών διά της υπερχρέωσης στις τράπεζες. Ήδη τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής στην πραγματική οικονομία είναι ορατά: στα μικρομάγαζα, στις οικοδομές, στην ανεργία η οποία έκανε άλμα: έφθασε στο 10,6% από 7,8% πέρσι, μόνον μέσα σε έναν μήνα έχουμε 40.000 ανέργους επιπλέον (με τα επίσημα στοιχεία, ενώ στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη).
*****
Δεν ξέρω αν ο Γιωργάκης είναι κι ο ίδιος μια φούσκα (που Γιωργάκης είναι κι ο ίδιος μια φούσκα (που αργά ή γρήγορα θα σκάσει), αλλά πάνω απ' την Ελλάδα και πάνω απ' την Ευρώπη αρχίζει να πλανάται μια χρηματοπιστωτική δικτατορία
μια τιμοκρατική τυραννίδα των πεντακοσιομέδιμνων
μια ολιγαρχία των Δυνατών
μια εκ νέου τραγική Βαϊμάρη...
(Κέιμενο του Στάθη Σταυρόπουλου στην Ελευθεροτυπία της 12.2.2010