Κόμμα και επιχειρήσεις

Γινόταν από παλιά μια συζήτηση στο ΚΚΕ, αν είναι πολιτικά ορθό από κομμουνιστική άποψη να έχουν τα Κ.Κ. επιχειρήσεις. Γιατί, έλεγαν οι αμφισβητίες, μια επιχείρηση στον καπιταλισμό, ακόμα και κομματική, δεν παύει να εκμεταλλεύεται εργαζόμενους. Να ιδιοποιείται υπεραξία. Να αναπαράγει την εκμετάλλευση. Να συναλλάσσεται με τον σκληρό χρηματοπιστωτικό πυρήνα του συστήματος, να αξιοποιεί προνόμια, να παίρνει επιδοτήσεις από την Ε.Ε. κι από το κράτος, να αντλεί δάνεια με χαμηλό επιτόκιο, να απολαμβάνει φοροαπαλλαγές κ.λπ.

Ναι, έλεγε ο επίσημος λόγος, σωστά όλα αυτά, αλλά τα κέρδη πηγαίνουν στη χρηματοδότηση του κόμματος της πρωτοπορίας και των αναγκών της ταξικής πάλης. Δεν μπαίνουν στις τσέπες κάποιου καπιταλιστή, αλλά ίσα-ίσα ενισχύουν τον αγώνα εναντίον του καπιταλισμού. Και η άποψη αυτή έχει επίσης τη λογική της. Ένα κόμμα έχει τόσο μεγαλύτερες δυνατότητες, όσο μεγαλύτερη οικονομική ανεξαρτησία διαθέτει. Ακόμα και η τιμιότητά του θωρακίζεται καλύτερα, αν διαθέτει τα απαραίτητα για την ύπαρξη και δράση του χρήματα.

Υπάρχει βέβαια ένα ζητηματάκι για ένα κόμμα που είναι κάθετο, απόλυτο, άτεγκτο απέναντι στις μεγάλες τουλάχιστον επιχειρήσεις και ταυτόχρονα ιδιοκτήτης μιας τουλάχιστον τέτοιας. Το πιο σοβαρό όμως είναι ότι, με την επιχειρηματική δραστηριότητα, ένα τέτοιο κάθετο, απόλυτο και άτεγκτο κόμμα καθίσταται ευάλωτο σε καχυποψίες, πολεμικές, σενάρια διπροσωπίας και υποκρισίας. Και τον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες μιας τέτοιας κατάστασης, με το ΚΚΕ στο επίκεντρο. Το οποίο δέχεται επιθέσεις, συχνά άδικες. Λες και ντρέπεται όμως που είναι κόμμα-ιδιοκτήτης, υπεραμύνεται της επιλογής του με επιθέσεις εναντίον δικαίων και αδίκων. Βάζοντας, ας πούμε, τον Πάγκαλο και τον Καρατζαφέρη στο ίδιο τσουβάλι με τον Τσίπρα.

Τι έκανε ο τελευταίος πρόσφατα και τον έριξαν με ανακοίνωσή τους στον βάλτο των λασπολόγων; Είπε ότι εμείς δεν έχουμε κομματικές επιχειρήσεις. Ε, δεν έχουν. Ενώ άλλα κόμματα, και όχι μόνο το ΚΚΕ, έχουν. Αν υποθέσουμε ότι υπήρχε εδώ ένας υπαινιγμός, ενισχυμένος και από τα συμφραζόμενα, γιατί προστρέχουν στην ένοχη λάσπη κι όχι στο στέρεο έδαφος της έντιμης κομματικής άποψης; Ναι, έχουμε καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που υπηρετούν το κόμμα και άρα την κατάργηση του καπιταλισμού. Αλλιώς, αν έχουν ενοχές, τι θέλουν και μπλέκουν; Αξίζει το καπιταλιστικό κέρδος τέτοια πολιτικά μπερδέματα;;;