ΜΑΛΛΙΑ ΚΟΥΒΑΡΙΑ…

Ένταση επικράτησε χθες στην συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Νιγρίτας.

Αυτή την εικόνα δίνουν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης μετά από κάθε συνεδρίαση του οργάνου που θεσμικά εκπροσωπεί και εκφράζει τους πολίτες αυτού του δήμου
Αυταρχικότητα, φωνές, βρισιές, προσωπικές επιθέσεις, έλλειψη στοιχειωδών κανόνων συμπεριφοράς, ακόμη και χειροδικίες, συνθέτουν ένα κωμικοτραγικό όσο και καταθλιπτικό τοπίο στη αίθουσα συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου στην Νιγρίτα. Αρκεί να παραβρεθεί κάποιος πολίτης μια φορά σε συνεδρίαση για να διαπιστώσει τη χαμηλή ποιότητα και την άγνοια του ανθρώπινου δυναμικού καθώς και την έλλειψη διατύπωσης θέσεων με επιχειρήματα και δημοκρατικού διαλόγου.
Στήνοντας τους προσωπικούς τους μηχανισμούς και κάνοντας μικρορουσφετάκια οι τοπικοί μας άρχοντες, απατηλά πλέον πιστεύουν ότι είναι γίγαντες μέσα στον μικρόκοσμό τους!
Όμως,θα πρέπει όλοι οι πολίτες να γνωρίζουν ότι στις σημερινές συνθήκες για να παραχθεί αυτοδιοικητικό έργο χρειάζονται γνώσεις, ικανότητες, όραμα και διάθεση για ρήξεις.
Αυτό προϋποθέτει ανθρώπους μορφωμένους και όχι “αγράμματους” για να μπορούν αποτελεσματικά να διεκδικήσουν έργα πνοής για τον τόπο τους.
Διαιωνίζεται ένας φαύλος κύκλος που εμποδίζει τα πιο υγιή στοιχεία της τοπικής κοινωνίας να συνεισφέρουν με τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους.
Οι μονόφθαλμοι «βασιλεύουν» μεταξύ “μυωπικών ή τυφλών” υποτιμώντας και χλευάζοντας τους πάντες αν και οι πάντες πλέον γνωρίζουν ότι δεν μπορούν πια να εμπνεύσουν κανένα όραμα ούτε ανανέωσης ούτε ανάπτυξης ούτε συμμετοχικής ή άμεσης τοπικής δημοκρατίας.
Και η τοπική κοινωνία τι κάνει;
Εξακολουθεί να μη διδάσκεται από τα έργα και τις ημέρες των αρχόντων της και συνεχίζει να τους επιλέγει “διαμαρτυρόμενη” εκ των υστέρων για το τί κάνουν.
Η ψήφος καθορίζεται από τις συγγενικές σχέσεις, τις λογής ομάδες , την οικογενειακή θέση και κατάσταση αλλά και από προσωπικό φθόνο ή συμπάθεια και μικροφιλοδοξίες.
Οι δημότες συμμετέχουν ενεργά μόνο στις εκλογές και στη συνέχεια αδιαφορούν και δεν ασκούν τον στοιχειώδη κοινωνικό έλεγχο στους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους. Τους εξουσιοδοτούν εν λευκώ για όλους τους χειρισμούς τους και στο τέλος δε ζητούν καν τον απολογισμό και τον λογαριασμό!
Περιμένουν κι αυτοί μοιρολατρικά τη βοήθεια του κράτους ως «μάνα εξ ουρανού» αποσείοντας τις δικές τους ευθύνες για το χαμηλό επίπεδο των εκλεγμένων αντιπροσώπων και την έλλειψη μαζικής συμμετοχής σε κινητοποιήσεις κι άλλες πρωτοβουλίες.
Η απάθεια αυτή οφείλεται κυρίως, στη χαλαρή και υποκριτική συνοχή μεταξύ μελών της κοινότητας , στο ζηλότυπο καθημερινό ανταγωνισμό τους σε καθημερινά ζητήματα ( μέχρι “καρφώματος” )και στους άγραφους κανόνες μιας αρρωστημένα κλειστής κοινωνίας που παγιώνει μια νοοτροπία και που βλέπει καχύποπτα καθετί το πρωτότυπο και καινούριο.
Εξασφαλίστηκε έτσι εδώ και χρόνια μια πλήρης ακινησία και απραξία στο όνομα της τοπικής κοινωνικής ηρεμίας που αγγίζει τα όρια της κοινωνικής “αφασίας”!
Για τους παραπάνω λόγους μόνο μια νέα «Οραματική» προοδευτική πολιτική με φρέσκους ανθρώπους μπορεί να συμβάλλει στο «ζωντάνεμα» της τοπικής μας κοινωνίας
- ενεργοποιώντας τους αποστασιοποιημένους πολίτες από τα κοινά,-τονώνοντας το ενδιαφέρον των νέων για τον τόπο τους,-προωθώντας τη λειτουργία της άμεσης δημοκρατίας και - βοηθώντας να «αναπαραχθεί» ένας αυθεντικός τοπικός πολιτισμός .
Η σημαντικότερη επένδυση πέρα από τα έργα ” βιτρίνας” και “δήθεν” υποδομής, πιστεύω ότι είναι ο παράγοντας νέος «άνθρωπος»: οι γνώσεις του, το μεράκι του, η αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα του και η θέλησή του για δημιουργία. Μόνο αυτά μπορούν να μετατρέψουν το όραμα μιας Σύγχρονης Αυτοδιοίκησης σε Πράξη.
Κατά συνέπεια ….
ή ΞΥΠΝΑΜΕ ΤΩΡΑ ή ” ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ “