ΓΙΟΡΤΗ ΜΙΣΟΥΣ ΣΤΗ ΔΑΦΝΗ ΣΕΡΡΩΝ

Επέτειος αυτή τη βδομάδα για τα θύματα στο «Μαϊμούν Ντερέ»। Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, συγκεντρώθηκαν στην περιοχή της Δάφνης Σερρών κάποιοι λίγοι νοσταλγοί του παρελθόντος και βουλευτές και πολιτευτές της δεξιάς και της ακροδεξιάς, όχι τόσο για να τιμήσουν αυτούς που θεωρούν ήρωες, όσο για να καταραστούν τους "εχθρούς του "έθνους" και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στους "προδότες κομμουνιστοσυμμορίτες » ।Ουδέποτε αναλύθηκε ιστορικά τι ακριβώς συνέβη στην περιοχή। Ασφαλώς χάθηκαν άδικα αθώοι άνθρωποι.Αλλά προβάλλεται μόνο μία άποψη που εκφράζεται από γνωστούς ακροδεξιούς και χουντικούς της περιοχής ( Γούδας κλπ) । Αναφερόμαστε στο 1944 όταν στον τόπο μας υπήρχε φασιστική Γερμανική κατοχή και όλοι πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν προσεγγίζουν τα γεγονότατης εποχής.
Οι εορτασμοί αυτοί έχουν πλέον συρρικνωθεί στα όρια των λίγων αυτών δεκάδων γραφικών ακροδεξιών, δεξιάς προς την ακροδεξιά και τη χούντα।Δυστυχώς, δίπλα σ' αυτές τις παραδοσιακές μορφές των γιορτών του μίσους - που βρίσκονται σε πλήρη παρακμή- έκαναν φέτος την εμφάνισή τους και δήμαρχοι υποστηριζόμενοι από το ΠΑΣΟΚ όπως ο δήμαρχος του δήμου Αχινού Γιάννης Πιλιτζίδης . Αλήθεια ο δήμαρχος υιοθετεί την άποψη περί κομμουνιστοσυμμοριτών όταν στενότατοι συνεργάτες του στο δήμο Αχινού είναι κομμουνιστές;
Στις 18 Σεπτέμβρη 1989, ψηφίστηκε ο Ν.1863/89, ο οποίος διαπνέεται από πνεύμα συμφιλίωσης και ομοψυχίας. Το περιεχόμενό του είναι η άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου 1945 – 1949. Νόμος που βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ και του ακροδεξιού κόμματος του Καρατζαφέρη γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια
60 χρόνια μετά την λήξη του εμφυλίου , ορισμένοι θέλουν ακόμα να βλέπουν φαντάσματα, στρατοδικεία και την Μακρόνησο. Τι κι αν τα όπλα σίγησαν το 1949 στο Γράμμο, οι ιδεολογικές πυροβολαρχίες των νικητών (άραγε υπάρχει νικητής σε εμφύλιο πόλεμο;) δεν έπαυσαν έκτοτε να εκτοξεύουν συστηματικά ρητορικές οβίδες διαστρέβλωσης, λασπολογίας, αντικομμουνιστικού μένους και σκοταδισμού. Επί ολόκληρες δεκαετίες μετά τη λήξη του Εμφυλίου, το επίσημο κράτος γιόρταζε ανελλιπώς κάθε χρόνο τη συντριβή των «κομμουνιστοσυμμοριτών» στο Βίτσι – Γράμμο και την «εποποιΐα» των χωροφυλάκων του Συντάγματος Μακρυγιάννη κατά της «ανταρσίας των εγκληματικών ορδών του εαμοκομμουνισμού», το Δεκέμβρη 1944 στην Αθήνα.Σήμερα, για τα προαναφερόμενα, φρόντισε η επίσημη ΝΔ, που μέσω των βουλευτών της πολιτευτών της , βρέθηκε σύσσωμη στο μνημείο του διχασμού για την τέλεση του συγκεκριμένου μνημόσυνου.
Η τέλεση του μνημόσυνου μπορεί να ήταν πράξη επιβεβλημένη από την εξακολουθητικώς ιδεολογική τοποθέτηση και κοσμοθεωρητική αντίληψη των οργανωτών της εκδήλωσης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τύχει επιβράβευσης από τον Δημοκρατικό Λαό.
35 χρόνια από τη μεταπολίτευση, κάποιοι όμως επιμένουν να βλέπουν με τα μάτια του παρελθόντος το παρόν και το μέλλον, και να διοργανώνουν γιορτές αντικομμουνιστικού μένους και εμφυλιοπολεμνκού διχασμού.Ο δημοκρατικός κόσμος της περιοχής αποδοκιμάζει τέτοιες ενέργειες που προσβάλλουν το παρελθόν και την ιστορία του και επιδιώκουν να παρουσιάσουν με προπαγανδιστική διάθεση κάποιες από τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της χώρας μας.