Οι απολογισμοί στην πολιτική, όπως και στη ζωή είναι πάντοτε χρήσιμοι. Είκοσι έξι μήνες μετά την ανάληψη της δημοτικής αρχής από την σημερινή δημοτική αρχή, είναι αυταπόδεικτη και απτή, μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα για τον τόπο: Οι πολίτες του Δήμου Νιγρίτας , έπεσαν θύματα της σκοτεινής πλευράς της πολιτικής. Θύματα της πολιτικής ασυνέπειας , του λαϊκισμού ,της πολιτικής λαθροχειρίας …
Οι πολίτες όμως Χρειάζονται ένα δήμο που θα υπερβαίνει τη λογική της διαχείρισης και της λειτουργίας της ως διοικητικού μηχανισμού, που θα χαράσσει και θα υλοποιεί τις πολιτικές του μαζί με τον πολίτη, με τη συμμετοχή του, με τη δική του προσφορά, αλλά και αποφασιστική γνώμη.
Ένα Δήμο που να εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα, τη δυνατότητα παροχής ικανοποιητικών υπηρεσιών και αναπτυξιακής παρέμβασης, την ανταγωνιστικότητά τους, την αξιοποίηση του ενδογενούς δυναμικού, την προστασία του αστικού, αγροτικού και φυσικού περιβάλλοντος και τελικά τη συγκράτηση του πληθυσμού και την ισόρροπη ανάπτυξη, με προϋπόθεση βέβαια την ουσιαστική δημοτική δημοκρατία ,με εσωτερική αποκέντρωση , θεσμούς ,πόρους και αρμοδιότητες που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή και των πιο μικρών κοινοτήτων
Αντί για όλων αυτών Βιώνουμε μια περίοδο σύγχυσης στα δημοτικά μας πράγματα. Η δήμαρχος Αγγελική Μήκα 26 μήνες μετά έχει αποδειχθεί, πολύ κατώτερη των προσδοκιών και των περιστάσεων, ως η άτολμη επικεφαλής μίας ομάδας που ήδη τελεί υπό σύγχυση. Μιας ομάδας που δεν λειτουργεί ,που αδιαφορεί για τα προβλήματα που δεν παράγει έργο.
Και το πράγμα πάει να γίνει προκλητικό για τον ταλαίπωρο ( ναι τον ταλαίπωρο) Δήμο Νιγρίτας . Εκδηλώνονται σφοδρές μάχες εντός του δημοτικού συμβουλίου.Μάχες εκ του συστάδην, από ανθρώπους που κατά τα άλλα ανήκουν στα ίδια βουλευτικά γραφεία. Βαρείς χαρακτηρισμοί, υπονοούμενα ανάμεσα και σε στελέχη της πλειοψηφίας , απειλές εισαγγελέων, οργισμένες αποχωρήσεις, δηκτική αρθρογραφία. Θα νόμιζε κανείς ότι μια τόσο σφοδρή αντιπαράθεση αφορά τα ιερά και τα όσια του Δήμου, τα απώτερα συμφέροντα των δημοτών. Αμ δε!! Περί όνου σκιάς ,κι ακόμα λιγότερο, ο καυγάς. Θέματα άσχετα με τα βαθιά τραύματα και τις ανεκπλήρωτες ζωτικές ανάγκες ενός Δήμου. Τόσο άσχετα που οι οργισμένες αντιπαραθέσεις να παίρνουν αποχρώσεις μιας λοιδορίας των δημοτών.
Γιατί είναι ειρωνεία να μην μπορεί κανείς να κυκλοφορήσει στη Νιγρίτα και να ακούει μάχες ανάμεσα στα στρατόπεδα κυβερνητικών βουλευτών . Είναι ειρωνεία να έχεις τεράστια προβλήματα στις υποδομές σου , αποδιοργανωμένες υπηρεσίες ,βρώμικους οικισμούς , ακριβά τιμολόγια , άθλια αγροτική και αστική οδοποιία ,παραμελημένα δημοτικά διαμερίσματα , προβλήματα στα σχολεία , και τους παιδικούς σταθμούς και ν΄ ακούς ανούσιους καυγάδες με προσωπικούς χαρακτηρισμούς . Σε ένα δήμο που το 2009, η αναπτυξιακή προοπτική είναι άγνωστη έννοια , που κοιτάει στο παρελθόν και όχι στο μέλλον , που αντιπολιτεύεται όχι τα προβλήματα αλλά τις κοινωνικές ομάδες που έχει σπασμένα ή καταπατημένα πεζοδρόμια έξω σχεδόν από την πόρτα του Δημαρχείου του ,που οι δρόμοι της έδρας του είναι κυριολεκτικά απροσπέλαστοι , οι άρχοντές του ,διοικούντες και αντιπολιτευόμενοι, οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί για το περιεχόμενο και το ύφος των αντιπαραθέσεών τους.
Χρειάζονται αυτές ,κατεπειγόντως, μια ηθική νομιμοποίηση την οποία παρέχουν πρωτίστως οι μάχες για τα προβλήματα των δημοτών και του Δήμου και σε καμιά περίπτωση οι προσωπικοί διαγκωνισμοί.
Επανέρχομαι στο θέμα της αμεσότητας που πρέπει να ασκείται η πολιτική κριτική, σημειώνοντας ότι η μη αναφορά σε πρόσωπα και ονόματα αυτών που ασκούν ή άσκησαν τοπική εξουσία κάθε άλλο παρά βοηθά στην πολιτική αυτονομία των θεσμών.
Είναι αλήθεια λοιπόν ότι «έργα και οι ημέρες» της σημερινής Δημοτικής Αρχής μας επαναφέρουν.
Με μια τοπική αυτοδιοίκηση που αντικατροπτίζεται στο συντηρητικό αυταρχικό πρόσωπο της Δεξιάς.
Που οι πολιτικές της διακηρύξεις περί αυτοτέλειας και ανεξαρτησίας της τοπικής αυτοδιοίκησης διακηρύσσονται δια του κατηχητικού λόγου της εξάρτησης και της υποτέλειας σε κρατικές εξουσίες και μικροκομματικές σκοπιμότητες τοπικών κομματαρχών.
Που οι δημότες διαχωρίζονται . Που τα χαμηλά στρώματα αυτού του τόπου στριμώχνονται στο περιθώριο,.
Η μάχη για την αυτοτέλεια και την αυτονομία της τοπικής αυτοδιοίκησης, για την αξιοπρέπεια του τοπικού Δήμου και το σεβασμό στους δημότες πολίτες και όχι υπηκόους πρέπει να ξεκινήσει άμεσα . Τώρα...
Είναι ανάγκη να εκφραστεί η συλλογική συνείδηση της τοπικής , λαϊκής κοινωνίας που μάχεται, διεκδικεί και προοδεύει. Αυτής της κοινωνίας που στο επίπεδο τουλάχιστον της Νιγρίτας μετουσίωσε την, για πολλά χρόνια, δημιουργική παρουσία της, σε μια προοδευτική δημοκρατική πολιτική έκφραση.
Η πορεία 16 ετών στον Δήμο Νιγρίτας ολοκλήρωσε με επιτυχία ένα κύκλο, τον κύκλο της μεταπολίτευσης. Με πολιτικές θέσεις και ένα μεγάλο έργο, ενός ανεξάρτητου και δυναμικού Δήμου.
Ένας νέος κύκλος της μιας νέας αγωνιστικής προοδευτικής δημοτικής παράταξης πρέπει να ανοίξει .Μια νέα αριστερή πρόταση παράταξης που θα εγγυάται τη σύνθεση ιδεών, σκέψεων, τάσεων, κοινωνικών απόψεων και αιτημάτων। Μια πρωτοπορία της τοπικής πολιτικής δραστηριότητας, με σταθερές αρχές και αξίες, για το συμφέρον του Δήμου Νιγρίτας , της κοινωνίας και του πολίτη। Μια παράταξη που θα στρέψει το ενδιαφέρον της στα σύγχρονα προβλήματα της πόλης και του Δήμου। Στην αντιμετώπιση της νέας φτώχιας και των κοινωνικών αποκλεισμών, των οικολογικών καταστροφών. Για ένα δήμο με κοινωνικό, αναπτυξιακό, συμμετοχικό, προοδευτικό, οικολογικό, επιμορφωτικό, φιλολαϊκό, αποκεντρωτικό χαρακτήρα. Μια παράταξη με άμεση, πολιτική και κοινωνική παρέμβαση σε ότι απασχολεί και βασανίζει τον Δήμο Νιγρίτας, μια παράταξη ανάχωμα στη λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στη ζωή, την κοινωνία και την τοπική αυτοδιοίκηση . Μια παράταξη που θα παραμείνει πλειοψηφική και νικηφόρα στην κοινωνία και στους δημότες.
Και υπάρχουν άνθρωποι ικανοί ανιδιοτελείς, έντιμοι στον τόπο μας να ηγηθούν μιας τέτοιας προσπάθειας.
Στην αρχή, ήρθανε για τους κομμουνιστές. Δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Μετά ήρθαν για τους Εβραίους. Πάλι δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά ήρθαν για τους εργάτες, τα μέλη των συνδικάτων. Πάλι δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής. Στο τέλος όμως, όταν ήρθαν να πιάσουν εμένα, δεν είχε απομείνει κανένας για να μιλήσει…. Μπέρτολντ Μπρεχτ
Ετικέτες
- Αντιμνημόνιος (3)
- ΑΡΙΣΤΕΡΑ (2)
- Ε και καλά.. (21)
- ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ (3)
- ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΟΥ (8)
- ΟΜΟΡΦΟΣ ΔΗΜΟΣ ΚΑΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΕΝΟΣ (3)
- ΠΑΟΚ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ (1)
- ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (14)
- ΠΟΛΙΤΙΚΟΛΟΓΙΕΣ (4)
- VIDEO (5)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
kalo re palikare alla pios eisai den mas les.mipws eisai palios koumounistis
ΑπάντησηΔιαγραφή